| معرفی برخی از دلایل عدم موفقیت استفاده از پروبیوتیک ها و ارائه راهکار مناسب جهت موثر بودن این مواد در مزارع پرورش میگو در استان هرمزگان |
| کد مقاله : 1092-5THISC-FULL |
| نویسندگان |
|
محمدرضا زاهدی *1، نیما شیری2، مریم معزی2، محمد شیخ اسدی2، محسن گذری2، سجاد پورمظفر3، کورش خواجه نوری2 1پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس ودریای عمان . رئیس بخش آبزی پروری 2پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان 3ایستگاه تحقیقات نرمتنان دریایی بندرلنگه |
| چکیده مقاله |
| پرورش میگوی پاسفید از اصلی ترین گونه های پرورشی سخت پوستان در دنیا و مهمترین گونه شیلاتی در زمینه آبزی پروری در استانهای جنوبی کشور است. متاسفانه بیماری AHPND باعث شده که میزان تولید در مزارع پروشی استان هرمزگان به مقدار زیادی تحت تاثیر قرار گیرد. یکی از راهکارهای معرفی شده جهت کاهش اثرات این بیماری استفاده از پروبیوتیک ها است. بسیاری از پرورش دهندگان بنا به توصیه های انجام شده از پروبیوتیک های مختلف استفاده میکنند اما گاها نتیجه های مناسبی دریافت نمی کنند . یکی از مهمترین دلایل آن استفاده از سویه های نا مناسب و یا نحوه استفاده از پروبیوتیک می باشد . بسیاری از پرورش‌دهندگان پروبیوتیک را به‌صورت مستقیم و بدون پیش‌تیمار به آب استخرهای بزرگ می‌ریزند. این روش به دلایل متعددی با شکست مواجه می‌شود: رقت شدید باکتری‌ها در حجم عظیم آب، رقابت نابرابر با جمعیت مستقر و غالب باکتری‌های بیماری‌زای ویبریو در بیوفیلم‌ها و رسوبات کف، و عدم فعال‌سازی باکتری‌های پروبیوتیک پیش از استفاده، از مهمترین این دلایل هستند. پروبیوتیک یک اکوسیستم میکروبی مدیریت‌شده است که برای موفقیت نیازمند یک استراتژی چندلایه است. راهکارهای اثرگذار بر سه پایه استوار است: اول، کاربرد از طریق خوراک با استفاده از چسباننده‌های مناسب، دوم، فعال‌سازی پروبیوتیک در مخازن جداگانه همراه با یک منبع کربن سوم، مدیریت همزمان کیفیّت آب و به‌ویژه هوادهی قوی، بدون این نگرش سیستماتیک، پروبیوتیک تنها هدررفتن منابع خواهد بود. در این مقاله به دلایل عدم موفقیت و راهکارهای رسیدن به موفقیت پرداخته خواهد شد. |
| کلیدواژه ها |
| میگوی پاسفید ، پرورش میگو، پروبیوتیک، کاربرد ، استان هرمزگان |
| وضعیت: پذیرفته شده |