| بررسی امکان توسعه واکسن برای پیشگیری از بیماری‌های میگو |
| کد مقاله : 1064-5THISC-FULL |
| نویسندگان |
|
محمد شیخ اسدی *، محسن گذری، مریم معزی پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان |
| چکیده مقاله |
| مقاومت میگو در برابر عوامل بیماری‌زای مهاجم به‌طور عمده به کارایی و وضعیت سیستم ایمنی این موجود بستگی دارد. هرچند دستگاه ایمنی سخت‌پوستان نسبت به ماهیان استخوانی و سایر مهره‌داران از نظر پیچیدگی و بلوغ مولکولی در سطح پایین‌تری قرار دارد و فاقد حافظه ایمنی واقعی است، اما شواهد پژوهشی اخیر حاکی از آن است که میگو و سایر بندپایان قادر به بروز نوعی پاسخ ایمنی اختصاصی و حافظه‌محور هستند. این پدیده که به‌عنوان «ایمنی ذاتی با ویژگی اختصاصی» یا «پرایمینگ ایمنی» شناخته می‌شود، بیانگر آن است که موجودات بی‌مهره نیز می‌توانند تا حدودی توانایی تشخیص و واکنش تقویت‌شده نسبت به عوامل بیماری‌زای تکرارشونده را از خود نشان دهند، هرچند سازوکارهای دقیق سلولی و مولکولی این فرآیند هنوز به‌طور کامل شناسایی و تبیین نشده است. شناخت عمیق‌تر سیستم‌های دفاعی میگو، نقش بسزایی در توسعه راهکارهای نوین مدیریت بیماری‌ها و بهبود سلامت در صنعت آبزی‌پروری دارد. با توجه به اینکه استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در بسیاری از کشورها به‌دلیل نگرانی‌های زیست‌محیطی و ایجاد مقاومت دارویی محدود یا ممنوع شده است، توجه پژوهشگران و پرورش‌دهندگان به سمت روش‌های جایگزین برای پیشگیری از بروز بیماری‌ها جلب شده است. یکی از امیدبخش‌ترین این رویکردها، تحریک و تقویت سیستم ایمنی میگو از طریق فرایندی مشابه «واکسیناسیون» است که در مطالعات متعددی جهت مقابله با بیماری‌های باکتریایی و ویروسی بررسی شده است. در این مقاله، با مرور و تحلیل پژوهش‌های انجام‌شده در این زمینه، تلاش شده است تا به بررسی ظرفیت‌ها و چالش‌ها در حوزه ایمنی میگو و کاربردهای بالقوه آن در کنترل بیماری‌ها پرداخته شود. |
| کلیدواژه ها |
| ایمنی آموزش دیده، بیماری AHPND، پرایمینگ ایمنی، واکسیناسیون در آبزی‌پروری |
| وضعیت: پذیرفته شده |