تاثیر چهار نوع محرک‌‌ ایمنی بر افزایش مقاومت و رشد آرتمیا فرانسیسکانا Artemia fransiscana در برابر عفونت باکتری‌‌های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus در شرایط آزمایش گنوتوبیوتیک

کد مقاله : 1024-5THISC-FULL

نویسندگان

مه لقا کرمی شیرازی * کارشناس سازمان

چکیده مقاله

صنعت پرورش آبزیان در سرتاسر دنیا تحت تاثیر عوامل بیماری زای عفونی از قبیل باکتری ها و ویروس ها می باشد از مهمترین بیماری های باکتریایی می توان از ویبریوزیس نام برد که در همه جای جهان وجود دارد و تمام سخت پوستان ازجمله میگو به این بیماری حساس می باشند. تقویت سیستم ایمنی یکی از روش‌های مفید افزایش مقاومت بدن آبزیان در برابر بیماری ها می‌باشد. راه‌های مختلف مثل واکسیناسیون و استفاده از مواد تقویت‌کننده ی سیستم ایمنی نظیر محرک های ایمنی، پروبیوتیک ها و غیره در سیستم‌های مدرن پرورش رایج شده است. اغلب محرک‌‌های ایمنی جزو ترکیبات طبیعی محسوب می‌‌شوند و باقیمانده‌‌های دارویی نا‌مطلوب ایجاد نمی‌کنند و گزینه جایگزینی مناسبی برای آنتی بیوتیک ها می باشند. مطالعه حاضر به منظور مقایسه تاثیر چهار نوع محرک‌‌ ایمنی (زایموزان، نایسین، لاکتوفرین، ارگوسان) بر افزایش مقاومت آرتمیا فرانسیسکانا Artemia fransiscana در برابر عفونت باکتری‌‌های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus و همچنین تاثیر آن بر رشد آرتمیا در شرایط آزمایش گنوتوبیوتیک صورت گرفت بدین منظور آرتمیا به مدت پنج روز در شرایط گنوتوبیوتیک (شرایطی که در آن باکتری های مورد استفاده شناخته شده است) نگهداری و کشت داده شد. در روز ششم میزان بازماندگی، رشد طولی ناپلی‌‌ها و زیست توده (زیتوده) کل تولید شده بررسی گردید. بهترین عملکرد از نظر بازماندگی را زایموزان داشت که باعث افزایش معنی‌دار درصد بازماندگی روزانه، درصد نسبی بازماندگی و زیتوده کل تولید شده در آرتمیا گردید و ارگوسان ضعیف ترین عملکرد را در بررسی فاکتور های مقاومت و رشدداشت.

کلیدواژه ها

محرک ایمنی، آرتمیا،گنوتوبیوتیک، باکتری‌‌های Vibrio campbellii و Vibrio proteolyitcus، بازماندگی، زیتوده

وضعیت: پذیرفته شده