| کاربرد فناوری‌های نوین تشخیصی در مدیریت بیماری‌های میگو با تأکید بر هیستوپاتولوژی، تشخیص مولکولی و بیوانفورماتیک |
| کد مقاله : 1010-5THISC-FULL |
| نویسندگان |
|
محمد علی نظاری *1، عقیل دشتیان نسب2، رضا پسندیده2، خسرو آیین جمشید2 1بوشهر بهمنی، خواجه ها ، پژوهشکده میگوی کشور 2پژوهشکده میگوی کشور |
| چکیده مقاله |
| بیماری‌های میگو، به ویژه نکروز حاد هپاتوپانکراس (AHPND)، یکی از چالش‌های اصلی صنعت آبزی‌پروری ایران و جهان هستند که باعث کاهش تولید و خسارات اقتصادی چشمگیر می‌شوند. تشخیص سریع، دقیق و حساس این بیماری‌ها برای کنترل مؤثر آن‌ها ضروری است. فناوری‌های نوین تشخیصی شامل هیستوپاتولوژی، روش‌های مولکولی (PCR، qPCR، RT-PCR) و بیوانفورماتیک به‌عنوان ابزارهای مکمل در شناسایی عوامل بیماری‌زا و تحلیل داده‌های زیستی کاربرد دارند. هیستوپاتولوژی با بررسی تغییرات مورفولوژیکی و آسیب‌های میکروسکوپی در بافت‌های کلیدی مانند هپاتوپانکراس، امکان تشخیص افتراقی و تعیین شدت بیماری را فراهم می‌کند. روش‌های مولکولی، به‌ویژه PCRهای کمی و RT-PCR، توانایی تشخیص زودهنگام و شناسایی اختصاصی پاتوژن‌های قارچی، باکتریایی و ویروسی را با حساسیت و اختصاصیت بالا دارند. بیوانفورماتیک با تحلیل داده‌های ژنتیکی، روند شیوع بیماری‌ها را پیش‌بینی و استراتژی‌های مدیریتی را بهینه‌سازی می‌کند. این مطالعه با تمرکز بر کاربرد ترکیبی این فناوری‌ها در مراکز تحقیقاتی و مزارع پرورش میگو در جنوب ایران، تأثیر آن‌ها را در کاهش مرگ‌ومیر، ارتقاء سلامت میگو و افزایش بهره‌وری بررسی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که فناوری‌های نوین نقش مهمی در تضمین توسعه پایدار و مدیریت بهینه بیماری‌های آبزی‌پروری ایفا می‌کنند. |
| کلیدواژه ها |
| بیماری های میگو، AHPND، هیستوپاتولوژی، روش های مولکولی، بیوانفورماتیک |
| وضعیت: پذیرفته شده |